Απανταχού προγονόπληκτοι και προοδόπληκτοι, σας έχω νέα...
Η σχετικοποίηση και η ρευστότητα των ορίων που διαχωρίζουν το ηθικό από το ανήθικο, και το λογικό από το παράλογο, είναι το γεγονός της εποχής μας. Η επιθυμία μας να γίνουμε υπερπροοδευτικοί έρχεται και συγκρούεται με την ανικανότητά μας να απαλλαχθούμε από τα πρωτόγονα ένστικτα του παρελθόντος μας. Αλλά συμβαίνει και το αντίστροφο. Και στις δύο περιπτώσεις, ωστόσο, έχουμε να κάνουμε με ενέργειες οι οποίες μας φέρνουν αντιμέτωπους με τραγελαφικά θεάματα. Δεν ξέρω από που ν' αρχίσω. Ίσως με αυτό που δίχασε τις απόψεις τώρα τελευταία. Μιλάω για την κηδεία του μητροπολίτη Φθιώτιδας της Γνήσιας Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δεν ξέρω για εσάς, εμένα όμως η εικόνα της περιφοράς ενός νεκρού μέσα στην πόλη πάνω σ' ένα θρόνο, είναι κάτι που με ξεπερνάει. Γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε μ' ένα παντελώς σκοταδιστικό έθιμο βγαλμένο μέσα απ' τα σπλάχνα του μεσαίωνα, το οποίο προσπαθούμε μετά μανίας να χωρέσουμε στην κορνίζα του σήμερα, και τελικά το μόνο που καταφέρν