Έναυσμα για σκέψη

    Λίγες μόλις ώρες πριν την Ανάσταση, διάφορες σκέψεις πάνε κι έρχονται στο μυαλό μου γύρω απ' το θέμα του Θεού. Κι αυτό, διότι πολλοί άνθρωποι, λόγω των ημερών, δράττονται της ευκαιρίας ο καθένας τους να προβάλει τη δική του θεώρηση γύρω απ' το θέμα, άλλοτε με σεβασμό, και άλλοτε προκλητικά. Έτσι, λοιπόν, θέλοντας και μη, γεννιέται η ανάγκη να τοποθετηθώ κι εγώ, ώστε να σας αποκαλύψω πώς βλέπω το ζήτημα, μέσα απ' τα δικά μου μάτια.     Ας μπούμε στο παρασύνθημα, όμως. Υπάρχει Θεός, ή όχι;; Αν ρωτάτε εμένα, δεν ξέρω. Κανείς δεν ξέρει. Ακόμα κι εκείνοι που δηλώνουν πως υπάρχει Θεός, δεν το ξέρουν. Το πιστεύουν. Το ελπίζουν και το προσδοκούν, αλλά δεν το ξέρουν. Γνωρίζω κάτι μόνο όταν το έχω βιώσει και το έχω κάνει δικό μου. Αυτό στην περίπτωση του Θεού, δεν υπάρχει. Δεν υπάρχουν αποδείξεις για την ύπαρξή του, υπάρχει όμως η βαθιά πίστη στην καρδιά των πιστών, οι οποίοι μέσω αυτής πορεύονται, και μέσω αυτής προσπαθούν να μεταδώσουν στους υπόλοιπους ανθρώπους την ε

    Ο φετινός επιτάφιος ήταν με διαφορά ο καλύτερος. Γυναίκες κι άντρες στο χωριό, έφεραν όλοι τους από ένα λουλούδι για να τον διακοσμήσουν. Από το πρωί της μεγάλης Παρασκευής είχαν ξεκινήσει να δουλεύουν πυρετωδώς: σ' ένα μεγάλο ψάθινο πανέρι, συγκέντρωσαν ένα μεγάλο πλήθος από λουλούδια. Κόκκινα, λευκά, πορτοκαλί και κίτρινα τριαντάφυλλα, κατιφέδες, τουλίπες και ζουμπούλια, ήταν μερικά από τα λουλούδια που συγκέντρωσαν για το φετινό γεγονός. “Γιατί κάθε χρόνο πρέπει να το κάνουμε εμείς;; Λες και δεν έχουμε δουλειές να κάνουμε σπίτι μας!”, είπε η κυρά-Λένα, παίρνοντας ένα λευκό τριαντάφυλλο και τοποθετώντας το στον επιτάφιο με σχετική προσοχή. “Και ποιος περιμένεις να το κάνει για το χωριό μας, αν δεν το κάνουμε εμείς;;”, της απάντησε ο μπαρμπα-Παντελής, μυρίζοντας ένα κλαρί βασιλικού που κρατούσε στα χέρια του. “Το ανθοπωλείο τι κάνει;; Το ξέρεις ότι με περιμένουν ένα σωρό δουλειές στο σπίτι;; Έρχονται τα παιδιά απ' την Αθήνα αύριο και θα θέλουν φαΐ