Ελευθερία έχουμε, μπορείτε να λέτε ό,τι θέλουμε!

    

    Λίγα μόλις εικοσιτετράωρα μετά την ανακοίνωση ότι στις 21 Ιουλίου 2017 η Σώτη Τριανταφύλλου θα καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου με την κατηγορία της υποκίνησης... ισλαμοφοβίας, και το γεγονός δεν μπορεί ακόμα να το συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Σύντομα, πρόκειται να δικαστεί μια Ελληνίδα συγγραφέας για το γεγονός ότι τόλμησε να εκφράσει δημόσια την άποψή της. Μεγάλο έγκλημα, πραγματικά! Παραπάνω ανάλυση δε χρειάζεται, καθώς το δικαστήριο θα γίνει σε δυόμιση μήνες και τότε θα αποφασιστεί αν ένας άνθρωπος μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, μιας και, όπως φαίνεται, δεν είναι διασφαλισμένο και για όλους ευνόητο.

    Ποια ήταν η αφορμή για όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου; Μια αναφορά της σε κάποια φράση του Μάρκο Πόλο, που είχε να κάνει με το ισλάμ. Η φράση υπάρχει αυτούσια στο διαδίκτυο, οπότε μπορείτε να ανατρέξετε και να τη δείτε.

    Το ισλάμ είναι ένα θρήσκευμα, όπως χιλιάδες άλλα ανά τον κόσμο, και έχει κι αυτό τα δόγματά του. Δεν είναι η μόνη δογματική θρησκεία, όμως. Και ο χριστιανισμός είναι δογματικός, αφού περιέχει δόγματα. Το θέμα είναι ότι τα τελευταία χρόνια γίνεται ένας σκληρός θρησκευτικός πόλεμος -ή τουλάχιστον χρησιμοποιεί ως πρόσχημα τη θρησκεία για να εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα-, στον οποίο πρωταγωνιστεί το ισλάμ. Και αυτό, δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς όσο κι αν προσπαθεί, διότι όλοι έχουμε δει τα επίμαχα βίντεο όπου διάφοροι τρομοκράτες ορκίζονται στο όνομα του Αλλάχ και αποκεφαλίζουν όποιον βρουν μπροστά τους. Αυτό είναι αδιάσειστο στοιχείο και έχει περάσει στην ιστορία, δεν υπάρχει κάτι για να αμφισβητηθεί. Παρόμοιους πολέμους είχαν κάνει στο παρελθόν και διάφοροι φανατικοί υποστηρικτές του χριστιανισμού (σταυροφορίες, ιερές εξετάσεις και πολλά άλλα).

    Αυτά είναι τα γεγονότα. Η κριτική που κάνει ο καθένας στην κάθε θρησκεία, είναι προσωπική τοποθέτηση και δε θα έπρεπε να μας τρομάζει τόσο. Άλλος μπορεί να επικροτεί αυτές τις τακτικές με επιχειρηματολογία, και άλλος να τις αποδοκιμάζει, επίσης με επιχειρηματολογία. Κι εδώ έρχεται να “κουμπώσει” η ελευθερία του λόγου. Έχουμε το δικαίωμα να διαφωνούμε με κάποιον, αλλά και την υποχρέωση να μη σταματάμε να αγωνιζόμαστε για το δικαίωμά του να εκφράζει άποψη. Γι' αυτό αγωνίστηκαν οι προηγούμενοι, αυτό οφείλουμε να διατηρήσουμε, και αυτό διακυβεύεται στο μέλλον.

    Επειδή, όμως, γίνονται διάφορες παρανοήσεις κατά καιρούς και πολλοί επιμένουν να τηρούν κατά γράμμα το νόμο, ας τους απαντήσουμε όσοι επιμένουμε να τηρούμε κατά γράμμα τις λέξεις. Ο αντιρατσιστικός νόμος του 2015 περιλαμβάνει και το θρησκευτικό “ρατσισμό”, αλλά μάλλον νομοθέτησαν χωρίς ένα γλωσσολόγο. Ο ρατσισμός προέρχεται απ' τη λέξη “ράτσα” (ράτσα=φυλή), άρα αποβλέπει στον άνισο και άδικο διαχωρισμό των ανθρώπων με βάση τα γενετικά χαρακτηριστικά τους, και τρανό παράδειγμα αποτελεί ο Χίτλερ, που ήθελε να δημιουργήσει την άρια φυλή. Ρατσιστές είναι, επίσης, αυτοί που χλευάζουν τους νέγρους για το μαύρο χρώμα τους, τους Κινέζους για το κίτρινο, τους τετραπληγικούς για την αναπηρία τους, τους μη αρτιμελείς για την αδυναμία τους. Η θρησκεία, όμως, δεν μπορεί να ενταχθεί στα παραπάνω, γιατί δεν αποτελεί γενετικό χαρακτηριστικό. Δεν εξαρτάται από το DNA μας, μπορεί να αλλάξει με μια υπογραφή. Μπορεί να γεννιέσαι με μια θρησκεία, αλλά έχεις το δικαίωμα να την αλλάξεις. Και αυτή είναι η διαφορά με τις φυλές, ότι η θρησκεία αλλάζει. Ενώ αν γεννηθείς Έλληνας, δε θα γίνεις ποτέ Άγγλος, όσα χρόνια κι αν περάσεις τρώγοντας τη βροχή και την υγρασία του Λονδίνου.

    Φυσικά, το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στις λέξεις. Το πρόβλημα είναι οι γενικεύσεις. Το πρόβλημα είναι όταν κρίνεις δέκα εκατομμύρια ανθρώπους με βάση τα εννιά εξ αυτών. Αλλά, δυστυχώς ή ευτυχώς, έτσι λειτουργούμε όλοι μας λίγο-πολύ. Και μην το πάτε μακριά: αν οι γείτονές σας είχαν μια πενταμελή οικογένεια και οι τρεις απ' αυτούς γροθοκοπούνταν ολημερίς, εσείς θα λυπόσασταν και τους άλλους δύο, ακόμη κι αν αυτοί το διασκέδαζαν ή αν δεν είχαν πρόβλημα με αυτό. Έτσι είναι.

    Βέβαια, σήμερα έχουμε περάσει στο άλλο άκρο. Ζούμε το φασισμό του αντιφασισμού. Μας πειράζει κάτι που λέει η Σώτη Τριανταφύλλου (λες και μας έσπρωξε στον πόλεμο, εμπρός παλληκάρια πιάστε το τουφέκι), αλλά δε μας ενοχλούν τα συνθήματα με σπρέι πάνω στις ξένες περιουσίες που γράφουν “ξύλο και ψόφο στους φασίστες”. Αλήθεια, σ' αυτήν την περίπτωση ποιος είναι πιο φασίστας; Δε μας ενοχλεί που όσοι ζουν σ' αυτή τη χώρα κι έχουν αναπηρία, ουσιαστικά ζουν σε μια χώρα ακατάλληλη γι' αυτούς, μιας και δεν υπάρχουν οι υποδομές για να πάνε έστω μέχρι το περίπτερο. Δεν είδα να γίνονται μηνύσεις σε ανθρώπους που χρησιμοποίησαν ειρωνικά μέσα στη Βουλή το όνομα της Γεωργίας Βασιλειάδου, δεν είδα να μηνύονται οι κυβερνώντες που σ' ένα ορθόδοξο κράτος όπως η Ελλάδα, αρνήθηκαν να φέρουν το Άγιο Φως, και κάνουν μακρόσυρτες προκλητικές δηλώσεις για το αν ανάβει από μόνο του ή όχι. Δεν είναι ρατσιστικό αυτό απέναντι στο χριστιανισμό, αν το πάμε έτσι; Δεν είδα να μηνύεται κανένας άλλος. Αντιθέτως, όλοι αυτοί, και πολλοί άλλοι, πέρασαν στα ψιλά γράμματα.

    Και κάτι άλλο. Δε γνώριζα την ύπαρξη του ηλεκτρονικού “παρατηρητηρίου” εντοπισμού ρατσιστικών συμπεριφορών. Εφόσον ισχύει, αυτό σημαίνει ότι παρακολουθούμαστε όλοι; Με ποιο δικαίωμα, ποιος αποφάσισε την ίδρυσή του, γιατί ο λαός δε ρωτήθηκε και δεν ενημερώθηκε, ποιος δίνει τη δικαιοδοσία για να γίνει αυτό, και με ποια κριτήρια κρίνεται κάτι που λέγεται ως ρατσιστικό ή όχι; Είμαι ανοιχτά αντίθετη σε αυτόν το θεσμό, για το λόγο ότι νομίζω ότι αν κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από κάτι, είναι σε θέση να προειδοποιήσει αυτόν που τον θίγει, και εάν δε βρεθεί λύση, τότε να προσφύγει στα δικαστήρια. Τώρα, από αυτά τα παρατηρητήρια που σε κοιτάνε απ' τις γρίλιες των παραθύρων, ευχαριστώ πολύ, δε θα πάρω.

    Για να μη μακρηγορούμε άλλο. 21 Ιουλίου όσοι αγαπάμε τη Σώτη Τριανταφύλλου σαν συγγραφέα και σαν άνθρωπο, θα είμαστε στο Μονομελές Πλημμελοδικείο Αθηνών για να της δηλώσουμε έμπρακτα τη στήριξή μας. Θα είμαστε εκεί ώστε να παλέψουμε το σκοτάδι του παρωπιδισμού να φωτιστεί από τις υπέρλαμπρες ακτίνες της ελευθερίας.

Εικόνα: http://poyastro.blogspot.gr/2015_01_13_archive.html