Και στη φουφού του καστανά, στάχτη να γίνεις σατανά...

    Είναι από εκείνες τις ειδήσεις που εύχεσαι πραγματικά να είναι ψευδείς. Όταν, βέβαια, υπάρχουν φωτογραφίες, οι ελπίδες δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης, και τη θέση της ελπίδας καταλαμβάνει η φοβισμένη έκφραση του στυλ “βαράτε μας, αλλά όχι πολύ”. Και στην προκειμένη περίπτωση, φωτογραφίες υπάρχουν: άνθρωποι στο Αγρίνιο προσκύνησαν κάστανα, επειδή τα είχε ψήσει ο Άγιος Παϊσιος και είχαν μείνει αναλλοίωτα.

    Το τραγικό είναι ότι το χειμώνα οι ίδιοι άνθρωποι -και εμείς μαζί τους ίσως- είχαμε πάρει τα πρωτεία στις ειδήσεις, στις εφημερίδες, στα κοινωνικά δίκτυα και σε κάθε άλλο μέσο δικτύωσης, και κατηγορούσαμε τους ΓΟΧ (Γνήσιους Χριστιανούς Ορθόδοξους ή Παλαιοημερολογίτες), επειδή περιέφεραν σε μια καρέκλα το νεκρό μητροπολίτη τους στη Φθιώτιδα. Μακάβριο έθιμο και το πράγμα δυσκολεύει όταν έχεις μικρά παιδιά και δεν ξέρεις πώς να τους εξηγήσεις το παράλογο, διότι περί παραλογισμού πρόκειται και τίποτε άλλο. Αλλά το να μιλάμε εμείς για τους ΓΟΧ την ίδια στιγμή που δεν έχουμε αφήσει παντόφλα απροσκύνητη, φορεσιά αφίλητη και στυλό αδιάβαστο σε περίοδο πανελληνίων, ε αυτό δεν αγγίζει μονάχα, αλλά και ξεπερνάει τα όρια της γελοιότητας. Τώρα τελευταία επεκταθήκαμε και στα κάστανα. Θετικό αυτό. Ο πρωτογενής τομέας χρειάζεται αν μη τι άλλο στήριξη.

    Δε θα 'θελα ούτε να κρίνω, ούτε να εξετάσω, ούτε και να αποδείξω την πίστη κανενός. Νομίζω ότι το να επενδύει κανείς σε τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις είναι ανώφελο και αδιέξοδο, αφού όσα κι αν αποδείξεις πάντοτε θα υπάρχει κι ένας αντίλογος, ο οποίος δε θα αποδεικνύεται αλλά θα είναι αποδεκτός. Όμως, υπάρχουν μερικές απορίες που δεν μπορούν να μην εκφραστούν, ειδικά όταν και η άλλη πλευρά εκδηλώνεται σε δημόσια θέα και το θέμα παίρνει τις διαστάσεις που πήρε. Κανείς δεν είναι σε θέση να αποδείξει τη μη αγιότητα του Αγίου Παϊσίου, αυτό είναι δεδομένο. Όμως, ο απλός χριστιανός ορθόδοξος θα 'θελα να μάθω με ποιον τρόπο ωφελείται όταν στήνεται στις ουρές για να φιλήσει ένα κάστανο, το οποίο το θεωρεί και θαυματουργό! Αναρωτιέμαι τι κερδίζει μέσα απ' αυτή τη διαδικασία, και ποια είναι η πνευματική του εξέλιξη μέσα απ' αυτό.

    Δεν έχω κανένα πρόβλημα ούτε με τα κάστανα, ούτε με τους πιστούς που θεωρούν ότι προσκυνώντας τα τιμούν το Θεό τους. Παρατηρώ, όμως, ότι οι άνθρωποι στις μέρες μας συσπειρώνονται και συγκεντρώνονται μαζικά όταν πρόκειται να παρευρεθούν σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις ή προσκυνήματα. Είναι γεγονός. Σε χλευάζουν όταν τους ζητάς να συμμετάσχουν στην κινητοποίηση για την ανατροπή της κάθειρξης μιας εντελώς αθώας κοπέλας, αλλά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πάνε να προσκυνήσουν τα κάστανα. Αμφισβητούν ότι τα πράγματα γύρω μας μπορούν στ' αλήθεια ν' αλλάξουν, αλλά πάντα τρέχουν να πάρουν αγιασμένο στυλό για τα παιδιά τους που δίνουν πανελλήνιες, ώστε εκείνα να έχουν μια ευκαιρία ν' αλλάξουν τον κόσμο. Αμφισβητούν την προσπάθεια και επιβραβεύουν το θαύμα. Δεν αγωνίζονται, μονάχα επαναπαύονται.

    Οι εποχές προχωράνε, μα οι εμμονές παραμένουν. Κάποια από τα έθιμα του παρελθόντος πρέπει είτε να εγκαταλειφθούν, είτε να τροποποιηθούν κατά τέτοιο τρόπο που να μην προσβάλλονται αισθητικές και προσωπικότητες. Δεν μπορεί, δηλαδή, να είσαι ΓΟΧ και το 2017 να περιφέρεις τους νεκρούς μητροπολίτες στην καρέκλα. Είναι ένα θέαμα που προσβάλλει και ερεθίζει την αισθητική των υπόλοιπων ανθρώπων και που προσβάλλει το δικαίωμα στον αξιοπρεπή “μετα-θάνατο”. Μπορείς να συμβιβαστείς και μ' ένα απλό φέρετρο. Ή, δεν μπορεί το έτος 2017 να περιμένεις να φιλήσεις κάστανα για να δεις μια άσπρη μέρα. Είναι άδικο και πονηρό το να μετατρέπουμε την ευγενή, αγαθή και ειλικρινή πίστη σε τυφλή ειδωλολατρία, την οποία χρεώνουμε με ελαφρότητα στους προγόνους μας, ενώ δε συνειδητοποιούμε ότι την έχουμε υιοθετήσει πλέον κι εμείς, και την έχουμε εντάξει μέσα σε μια θρησκεία η οποία παραδοσιακά την πολεμά και την αποστρέφεται. Και ενώ βαθιά μέσα μας το ξέρουμε πώς όλα αυτά είναι εκτός τόπου και χρόνου, δεν τα εγκαταλείπουμε. Ίσως γιατί φοβόμαστε να ζήσουμε την ουσία και εμμένουμε στις λεπτομέρειες, στα πρωτόκολλα και στις προτροπές.

    Φοβάμαι ότι ο χριστιανισμός έχει αφεθεί στα χέρια ανθρώπων που δεν μπορούν ή δε θέλουν να τον υποστηρίξουν, και πραγματικά δεν ξέρω τι απ' τα δύο ισχύει και τι είναι χειρότερο. Αν κάνει κανείς τον κόπο ν' ανοίξει μια Καινή Διαθήκη που σίγουρα θα 'χει σπίτι του, θα νομίσει ότι πρόκειται για μια άλλη θρησκεία. Κι αν κάνει το ακόμα δυσκολότερο, να βγάλει την κεντρική ιδέα της Καινής Διαθήκης, που δεν είναι τίποτ' άλλο παρά το νόημα του χριστιανισμού, δε θα βγάλει ούτε κάστανα, ούτε στυλό, ούτε πασούμια. Θα βγάλει μόνο τη λέξη θυσία. Αλλά η θυσία δεν αποταμιεύει χρήματα, δεν ασκεί προσηλυτισμό και δεν “πουλάει” οπαδιλίκι. Αυτά φυσικά δεν αρέσουν, γι' αυτό έχουν διαστρεβλωθεί, παραποιηθεί και λεηλατηθεί απ' τη ρίζα τους. Και μιας και μιλάμε για το συγκεκριμένο θέμα, ο ίδιος ο Παΐσιος ήταν τόσο ταπεινός, που ένα τέτοιο προσκύνημα θα τον έκανε να αισθάνεται πολύ άβολα.

    Δε φταίνε ούτε οι Αγρινιώτες, ούτε το νερό που πίνουν. Οι περισσότεροι ίδιοι είμαστε. Περιμένουμε μια σανίδα σωτηρίας για να μας πάει σε τόπο παρθένο και ιδανικό. Είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να πιαστούμε με όλη μας τη δύναμη από το οποιοδήποτε ιμάτιο, με μοναδικό αντάλλαγμα το να είμαστε εμείς ασφαλείς. Ο διπλανός μας ας κόψει το λαιμό του, ή ας ήταν έξυπνος να μας ακολουθούσε.

    Φυσικά, αυτού του είδους τα προσκυνήματα που οργανώνονται κατά καιρούς δεν είναι τυχαία ή προχειροδουλεμένα. Είναι όπως πρέπει να είναι, και προσελκύουν όσους πρέπει να προσελκύσουν. Δηλαδή τη μισή Ελλάδα, και απ' την άλλη μισή κάποιοι βαριούνται να ξυπνήσουν και να πάνε, και οι άλλοι αδιαφορούν πλήρως. Και φυσικά, τα κάστανα είναι η πρόφαση. Στο μυαλό είναι ο Στόχος. Το νου σου.

Εικόνα: http://city.sigmalive.com/article/23026/se-dimosio-proskynima-iero-vrasmeno-kastano-toy-agioy-paisioy