Επιστολή στο τρελό διαμάντι 8

    

    Τρελό μου διαμάντι,

    Υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα άραγε απ' το να είμαστε καλά με τον εαυτό μας;; Να είμαστε υπερήφανοι με τις επιλογές μας και να τις υποστηρίζουμε ως το τέλος.

    Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο να ξέρεις απ' την αρχή αν κάτι θα κάτσει ή όχι. Αν κάτι που επιλέγεις είναι σωστό ή όχι. Όμως έχεις τα κότσια να το υποστηρίξεις;;

    Κι ας είναι λάθος. Τι να λέει αυτό. Κάποτε το αγάπησες. Κάποτε ήσουν έτοιμος να δώσεις τα πάντα γι' αυτό. Με ποια πρόφαση τώρα θα κάνεις τα στραβά μάτια και θα το αφήσεις στην τύχη του;; Κι ας σε πρόδωσε. Κι ας σε λεηλάτησε. Εκείνο έχασε.

    Γιατί ό,τι αγάπησες και σε πρόδωσε δεν ήταν λάθος. Ήταν αχάριστο.

    Έτσι δεν είναι ρε συ, διαμαντάκι;; Περιμένουν οι άνθρωποι όταν παραδέχεσαι το λάθος που έκανες, να κλείνεσαι στον εαυτό σου και να τα παρατάς. Όμως γελιούνται. Δεν παραιτούμαστε έτσι εύκολα απ' τη ζωή.

Κι αν βλέπουμε έστω λίγο φως στο έρεβος των άλλων, είμαστε υποχρεωμένοι να το κυνηγήσουμε. Για να έχουμε μια δικαιολογία, έστω, να ζητάμε μετά μια θέση στον ήλιο.

    Πόσο ακόμα θα κρυβόμαστε πίσω απ' τα λάθη μας;; Πόσο ακόμα θα τους αφήνουμε να μας πείθουν ότι πρέπει να τα μετανιώνουμε γι' αυτά;; Ενώ και τα λάθη μας συγκροτούν το χαρακτήρα μας. Ο χαρακτήρας μας με τα καλά του και τα κακά του είμαστε εμείς.

    Σ' ό,τι ζητήσεις θα πω ναι, τρελό μου διαμάντι. Εσύ θα με οδηγήσεις γι' άλλη μια φορά εκεί που πρέπει να πάω. Ότι κι αν φέρει η αυριανή μέρα, θα το περάσω μαζί σου και δε θα αγχωθώ ποτέ ξανά.

    Ξέρεις, απ' όλα αυτά που μου 'χεις πει ποιο μου 'χει κάνει μεγάλη εντύπωση;; Να μωρέ, αυτό που έλεγες κάθε φορά που κάτι κακό μου τύχαινε.

''Το σήμερα είναι σήμερα. Έχεις τα κότσια να παίξεις ξύλο με την αυριανή μέρα και να βγεις νικητής;;''.

    Γι' αυτό, θα αφήσουμε τη μοιρολατρία γι' αυτούς που τους πρέπει. Εμείς μια ζωή βγαίναμε μπροστά. Και αυτό θα ξανακάνουμε.

    Ραντεβού στην επόμενη στροφή.