Επιστολή στο τρελό διαμάντι 7

    Τρελό μου διαμάντι,

    Πάνε σχεδόν δυο μήνες κι ακόμα δεν την ξεχάσαμε. Εκείνη έχει φύγει από κοντά μας πια, αλλά η καρδιά μας δεν μπορεί να τη διώξει από μέσα της.

    Πολλά ακούστηκαν και πολλά ειπώθηκαν για 'κεινη. Από άσχετους. Από ανίκανους να την πιάσουν στο στόμα τους. Από ανθρωπάρια που ποτέ τους δεν έμαθαν ν' αγαπούν και να παλεύουν. Όλοι εκείνοι που την πολέμησαν όταν ζούσε, την πολέμησαν και στο θάνατο. Στο θάνατο, βέβαια, με το κεφάλι λίγο πιο χαμηλά, αλλά την πολέμησαν.

    Κάθε θάνατος συνεπάγεται μια απώλεια, και το χρώμα της απώλειας είναι μαύρο. Ο δικός της θάνατος, όμως, διαμαντάκι μου, είχε ένα φως, πιο έντονο απ' το φως το δικό μας που είμαστε ζωντανοί. Ένα φως που με το που έπεσε πάνω μου, φώτισε και το τελευταίο κύτταρο που κρυβόταν στο σώμα μου σαν κάτι να φοβόταν. Εισήλθε στο κυτταρόπλασμά μου και το υπέταξε, το διέλυσε.

    Ο θάνατός της, δεν ήταν το έναυσμα για να σκεφτούμε, όπως συνηθίζω να λέω. Ο θάνατός της είναι το έναυσμα για να ζήσουμε. Να ζήσουμε όσα φοβόμαστε, όσα δε μας επιτρέπουν, κι όσα μας απαγορεύουν δια του ροπάλου. Η τελευταία της ανάσα, περικλείει όλες τις ανάσες μας και μας φωνάζει να ζήσουμε.
    Τα λουλούδια αυτά της τα χαρίζω τώρα, γιατί δεν της τα χάρισα όσο ζούσε. Και κάθε λουλούδι που θα φυτεύεται, θα 'ναι σαν την ψυχή της. Αγνό και όμορφο.

    Ένας λύκος παραμονεύει και προσπαθεί να ξεσκίσει τα όνειρά σου ακόμα κι εκεί ψηλά. Μα να, ένα λιοντάρι βγαίνει απ' τα εσώψυχά σου και τον κομματιάζει. Κι άλλο ένα λιοντάρι, κι άλλο. Και ξαφνικά έγινε ένα σύννεφο από λιοντάρια που σε προστατεύουν και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να αμαυρώνει άλλο τη μνήμη σου.

    Καλούμαστε να ξαναζωγραφίσουμε τον κόσμο, αλλά μας τελείωσε το χρώμα. Πες της, διαμαντάκι μου, να χαμογελάσει λίγο από ΄κει πάνω, κι όλα θα ξαναζωγραφιστούν από μόνα τους.

    Καλούμαστε να ξαναζωγραφίσουμε αυτόν τον κόσμο για όλους εκείνους που μας χαμογελάνε τις νύχτες και μας προκαλούν να γίνουμε καλύτεροι.

    Καλούμαστε να ξαναζωγραφίσουμε τον κόσμο, γιατί ποτέ μας δε γουστάραμε να είναι όλα γκρι.

    Καλούμαστε να ξαναζωγραφίσουμε τον κόσμο, και θα το κάνουμε. Το κατάλαβες;;;