Είσαι κατά του εθελοντισμού;;;

    Πρόσφατα, σε μια συζήτηση που είχα, ο συνομιλητής μου μού αποκάλυψε ότι είναι κατά του εθελοντισμού. Αρχικά δεν το συνέδεσα με πολιτικές πεποιθήσεις, αλλά όταν αργότερα το έκανα, κατάφερα να βγάλω μερικά συμπεράσματα. Το κακό είναι ότι όταν συζήτησα και με άλλους ανθρώπους -όχι απαραίτητα των ίδιων πολιτικών πεποιθήσεων- μου είπαν το ίδιο πράγμα και σάστισα.

    Για μένα, η προσπάθεια να τους αποδείξω ότι σκέφτονται λανθασμένα, είναι σαν να προσπαθώ να τους αποδείξω τα αυτονόητα. Γιατί είναι σαν να καλούμαι να εξηγήσω σε κάποιον γιατί πρέπει να συμπεριφέρεται σαν άνθρωπος. Κι όταν έρχεται η ώρα να αναλύσουμε τόσο εμφανή θέματα, νομίζω ότι καταλαβαίνουμε ότι είναι ίσως δυσκολότερο από το να μάθεις θεωρίες κβαντομηχανικής.

    Αν όντως υφίσταται η στάση ''είμαι κατά του εθελοντισμού'', θα μου επιτρέψουν οι υποστηρικτές της να έχω σοβαρούς αντιλόγους. Πώς μπορείς να είσαι κατά του εθελοντισμού όταν εάν θα χρειαστεί χειρουργείο το παιδί σου, θα ψάξεις για αίμα;; Ποιος το έχει δώσει αυτό το αίμα;; Ο εθελοντής αιμοδότης, ο οποίος κάθε 3 ή 4 μήνες τρέχει στο κέντρο αιμοδοσίας της περιοχής του για να δώσει απ' το αίμα του κι απ' το χρόνο του, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία του, χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ συμφέρον. Πλην εκείνου που του παρέχει η ανανέωση του αίματός του και για τη δική του υγεία. Προκαλώ να μου πει κάποιος, πόσους αιμοδότες γνωρίζει που να πληρώνονται γι' αυτήν τους την πράξη.

    Πώς είσαι κατά του εθελοντισμού, όταν εάν δεν είχες λεφτά για φροντιστήρια, θα έστελνες το παιδί σου σε κοινωνικό φροντιστήριο;; Ποιοι διδάσκουν εκεί;; Δεν είναι ούτε μαθητές, ούτε φοιτητές, αλλά πτυχιούχοι καθηγητές που άλλοτε είναι καθηγητές σχολείου, άλλοτε ήδη καθηγητές φροντιστηρίων, ή ακόμα και άνεργοι. Κι αυτοί οι άνθρωποι, παρά τα προβλήματα που μπορεί να έχουν, είναι εκεί για να βοηθήσουν τα παιδιά που δεν έχουν χρήματα για να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της ''δωρεάν παιδείας'' που έχουμε. Στρέφονται στον εθελοντισμό και δεν ενισχύουν την παραπαιδεία, και τους κατηγορούμε κιόλας γι' αυτό. Το κάνουν εθελοντικά, και όχι γιατί τους υποχρεώνει κάποιος.

    Είσαι κατά του εθελοντισμού, αλλά αν δεν είχες να φας θα πήγαινες στο συσσίτιο της γειτονιάς σου. Εκεί που εθελοντές, όταν τελειώνουν τη δουλειά τους ή σε κάποιο διάλειμμα, πηγαίνουν και συγκεντρώνουν, μαγειρεύουν και σερβίρουν φαγητό στους απόρους. Και φυσικά, δεν πληρώνονται γι' αυτό. Και δεν είναι λίγες οι φορές που βάζουν και απ' την τσέπη τους χρήματα για να μπορούν να υπάρχουν τα συσσίτια και να τρέφονται οι άποροι και οι οικονομικά αδύναμοι.

    Κι άλλα πολλά τέτοια έχω παρατηρήσει. Και πάντα με το πρόσχημα ότι ναι μεν, αλλά θα 'πρεπε το κράτος να μεριμνά γι' αυτά. Συμφωνώ μαζί σου. Αλλά το αίμα πού να το βρούμε; Δε χρειάζονται εθελοντές γι' αυτό; Όσο για τα φροντιστήρια, ναι, δε θα 'πρεπε να υπάρχουν διότι το σχολείο αποκλειστικά είναι αυτό που θα 'πρεπε να μας παρέχει τη γνώση. Αλλά εφόσον αυτό δε συμβαίνει, δεν πρέπει κάτι να γίνει και με το πιο χαμηλό κόστος; Και ναι, το κράτος θα πρέπει να μεριμνά ώστε να μην πεινάνε άνθρωποι. Αλλά επίσης αυτό δε συμβαίνει. Εμείς θα πρέπει να κλείσουμε μάτια κι αυτά και να εμμένουμε στο να κατηγορούμε το κράτος;

    Θεωρώ ότι οι βάσεις που δίνει το κράτος για όλα αυτά είναι μηδαμινές. Αλλά είναι άλλο να λες ότι το κράτος θα πρέπει να μεριμνά, και άλλο το ''είμαι κατά του εθελοντισμού''. Γιατί με το δεύτερο είναι σαν να αναγνωρίζεις ότι γίνονται λάθη, αλλά επειδή φταίει το κράτος, εμείς δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα για να τα διορθώσουμε. Η δική μας η ευθύνη δε φαίνεται πουθενά μ' αυτή τη λογική. Και ρωτάω: Εμείς δε συγκροτούμε το κράτος; Κι αν γίνεται κάτι λάθος, δεν είμαστε συνυπεύθυνοι; Άραγε δεν είμαστε εθελοντές επειδή εμείς δε μεριμνούμε για να διευθετηθούν ορισμένα θέματα;

    Και για του λόγου το αληθές, ο εθελοντισμός είναι πολλά παραπάνω από την ίδια τη λέξη. Είναι τρόπος ζωής, είναι νοοτροπία που συνοδεύει έμφυτα μερικούς ανθρώπους. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς να προσφέρουν. Δεν μπορεί, λοιπόν, να ακυρώνουμε αυτό το γεγονός και να απαγγέλουμε θεωρίες χωρίς να σκεφτόμαστε αυτό που ακυρώνουμε, τι μπορεί να σημαίνει για τον άλλο.

    Γιατί εγώ πιστεύω ότι ακόμα κι αν το κράτος διευθετήσει ορισμένα θέματα, οι εθελοντές θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Θα συνεχίσουν να προσφέρουν, για τον απλούστατο λόγο ότι ο εθελοντισμός δεν πηγάζει από τις οικονομικές ανάγκες, αλλά από την αγάπη για το συνάνθρωπο.

    Φυσικά, δε λέω ότι δεν υπάρχουν και καιροσκόποι. Άνθρωποι που κάνουν τους ανθρωπιστές για να προωθηθούν ή να προωθήσουν τα πιστεύω τους. Αλλά δε νομίζω ότι αξίζει να τους βάζουμε όλους στο ίδιο καλούπι. Γιατί τότε είναι που διαπράττουμε ένα μεγάλο λάθος, το οποίο δυστυχώς ενδέχεται να μας απομακρύνει από μεγάλες συγκινήσεις, όπως για παράδειγμα απ' αυτή της προσφοράς.