Επιστολή στο τρελό διαμάντι 3

    Τρελό διαμάντι μου,

    Οι ημέρες που πέρασαν με δίδαξαν ότι τα πιο όμορφα πράγματα συμβαίνουν όταν πάψεις να πιστεύεις ότι μπορεί να γίνουν. Το πιο απίθανο πράγμα που θα 'θελες να σου συμβεί, όταν πάψεις να το πιστεύεις, έρχεται δέκα φορές πιο υπέροχο απ' ό,τι το 'χες αρχικά φανταστεί.

    Και δε σου κρύβω ότι τότε χαίρομαι πολύ. Γιατί όσο και να δείχνω ότι δε με ενδιαφέρει πια, εκείνη είναι η στιγμή του θριάμβου μου, της δικαίωσής μου, η μεγαλύτερη στιγμή της ζωής μου που αποδεικνύει ότι νοιάζομαι, και μάλιστα πολύ.

    Οι στόχοι που βάζουμε πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι, διαμαντάκι μου, μοιάζουν παράλογοι. Έτσι όπως είναι ο κόσμος σήμερα, φαντάζουν σαν παράλογες απαιτήσεις μικρών παιδιών. Αλλά ό,τι κι αν είναι, αν βγαίνουν μέσα απ' την καρδιά μας, δεν έχουμε το χρέος να προσπαθήσουμε τουλάχιστον να τους πετύχουμε;;

    Να προσπαθήσουμε. Να δώσουμε όσες μάχες χρειαστεί μέχρι να τα καταφέρουμε. Μέχρι να δούμε ένα μικρό ποσοστό έστω των προσδοκιών μας να πραγματοποιείται.

    Να μη φοβόμαστε την άσπρη μέρα, όσο κι αν μας την πουλάνε για ανέφικτη. Να μην την παρατάμε. Και να μη χάνουμε την πίστη μας στα όνειρα.

    Αλλά και τα παρατάμε γαμώτο, και δεν πιστεύουμε στα όνειρά μας. Και πολλές φορές ντρεπόμαστε γι' αυτά, βυθιζόμαστε στις τύψεις μας, και τα πετάμε μέσα στο καλάθι των αχρήστων που γράφει ''ανεκπλήρωτα''.

    Γυρίζουμε πλευρό και φεύγουμε. Κι όταν τελικά αυτό που τόσο καιρό πιστεύαμε πως ποτέ δε θα γίνει, γίνεται, ο ήλιος για εμάς λάμπει.

    Μόνο που όλον αυτόν τον καιρό συνέχιζε να λάμπει. ΔΕΝ ΕΣΒΗΣΕ ΠΟΤΕ. Και ξέρεις γιατί δεν το βλέπαμε;; Γιατί το μυαλό μας στένεψε. Με το μυαλό βλέπουν οι άνθρωποι, κι όχι με τα μάτια.

    Μα ας μην παραπονιόμαστε άλλο, τρελό μου διαμάντι. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, αυτό που θέλαμε έγινε. Δεν πάνε στο διάολο και τα εμπόδια, τα ξεπεράσαμε. Είμαστε εδώ που είμαστε, είμαστε καλά και χαιρόμαστε. Και είμαστε όλοι μαζί.

    Εκείνο ήταν το στοίχημα, κι όμως το κερδίσαμε.