Σ' ευχαριστώ που νίκησες τον καρκίνο!

    Βγαίνοντας απ' την πόρτα του ιατρείου, λύγισε. Δεν άντεχε άλλο. Δεν άντεχε να σκέφτεται αυτά που έρχονται για 'κείνη. Διαγνώστηκε με καρκίνο κι όλα μαύρισαν πια. Ένιωθε το νήμα της ζωής της να τραβιέται βιαστικά. Και πώς ν' αντιστεκόταν σ' αυτή τη νέα πραγματικότητα...

    Η οικογένεια ήταν απ' την αρχή εκεί. Έξω απ' την πόρτα την οδήγησε στο αυτοκίνητο για το σπίτι. Της κρατούσε το χέρι. Και οι φίλοι στέκονταν στο πλευρό της με όλη τους τη δύναμη. Της έκαναν πάρτυ γενεθλίων για να ξεχαστεί. Της έφεραν κι ένα κατοικίδιο για να περνάει την ώρα της και να αισθάνεται καλύτερα. Της έδωσαν την καρδιά τους απ' την πρώτη στιγμή σ' εκείνο το άθλιο προάυλιο της πρώτης Δημοτικού, και συνεχίζουν.

    Κι έτσι, όπως καταλαβαίνετε, άρχισαν και οι πρώτες χημειοθεραπείες. Σ' εκείνο το φρικτό μέρος που της στέρησε τα μαλλιά της. Εκείνα τα καστανόχρυσα μαλλιά που κάλυπταν μέχρι και το μέσο της πλάτης της και ανέμιζαν ιδανικά όταν ο αέρας ζωντάνευε. Αυτά πια είναι παρελθόν. Και κάθε φορά που περνάει από καθρέφτη, αποφεύγει να κοιτάξει. Αποφεύγει. Κι όταν από κεκτημένη ταχύτητα καμιά φορά κοιτάζει, ξεσπάει σε λυγμούς. Δύσκολο να προσαρμοστείς σ' αυτή τη νέα πραγματικότητα, ειδικά όταν δε σε κολακεύει κιόλας.

    Η οικογένεια και οι φίλοι ήταν πάλι εκεί. Κάθε φορά που ήταν έτοιμη να τα παρατήσει, να της λένε ότι πρέπει να συνεχίσει. Για τον εαυτό της. Γι' αυτούς. Τους το χρωστούσε άλλωστε. Κάπως έπρεπε να τους ξεπληρώσει την αφoσίωση και την υπομονή. Κάθε φορά να τη σπρώχνουν να μπει στο νοσοκομείο, όταν γύριζε πίσω. Να της λένε ότι είναι ηρωίδα απ' την πρώτη στιγμή που έμαθε ότι διαγνώστηκε με καρκίνο, κι ότι έπρεπε να παλέψει.

    Και κάπου εκεί, ανάμεσα στις σπασμένες ελπίδες και στα σπασμένα νεύρα, ανάμεσα στα κλάματα και τις αγωνίες, νίκησε. Μπορεί να μην είχε μαλλιά, μπορεί να ένιωθε ότι η αξιοπρέπειά της είχε πιάσει πάτο, μπορεί να ήταν πλήρως εξουθενωμένη, αλλά νίκησε. Θριαμβευτικά. Με τίμιο αγώνα. Του έδωσε μια μαχαιριά στην καρδιά και τον πέταξε στη θάλασσα τον άθλιο να τον φάνε τα σκυλόψαρα. ΝΙΚΗΣΕ. Με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Με όλες τις ελπίδες υψωμένες. Με μια φωτιά που έκαιγε την καρδιά της και δεν έσβηνε. Δεν την άφηναν να σβήσει.

    Μ' ακούς;; Σου μιλάει κάποιος που ήταν μαζί σου στις χημειοθεραπείες. Σου μιλάει κάποιος που σε ακολουθούσε όλες αυτές τις μέρες. Που του φώναζες κάθε φορά που σου έλεγε ότι θα τα καταφέρεις, αλλά δε σε παρεξηγούσε. Που σε άκουσε πρώτος να βγαίνεις με τα αποτελέσματα των εξετάσεων στο χέρι και να του λες ''Είμαι καθαρή!!!''.

    Σου μιλάει κάποιος που μπορεί και να μην ήταν μαζί σου. Αλλά σε σκεφτόταν κάθε μέρα. Με όλη του την καρδιά. Πίστεψε σε σένα απ' την αρχή και τώρα τον δικαίωσες.

    Τα κατάφερες. Κατάφερες να μου δείξεις πόσο μεγάλο προτέρημα είναι η επιμονή, ενώ όλοι προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Κατάφερες να με κάνεις να πιστέψω ξανά στις ελπίδες. Κατάφερες να μας φέρεις τα πάνω κάτω. Και σ' ευχαριστούμε γι' αυτό. Σ' ευχαριστούμε που επαναπροσδιόρισες τις αξίες μας και δε μας άφησες να κυλιόμαστε σαν τα γουρούνια μέσα στα υλικά αγαθά μας.

    Τώρα η ζωή σου σού ανήκει ξανά. Μπορείς να πεις κι ότι ξαναγεννήθηκες. Δεν έχει σημασία. Ο κόσμος σε χρειάζεται. Θέλει να του πεις πώς τα κατάφερες. Πώς κατάφερες να τα βάλεις μ' εκείνον που όλοι φοβόμαστε, και τον εξευτέλισες. Σ' ευχαριστούμε γιατί δε μας άφησες να νομίζουμε ότι όλες οι μάχες μας είναι χαμένες. Μας απέδειξες ότι οι πιο όμορφοι αγώνες δίνονται με εμάς απεγνωσμένους στην αρχή. Κι αν είσαι αισιόδοξος, γενναίος και λίγο τρελός, τους κερδίζεις. Σ' ευχαριστούμε για όλα.

    Σίγουρα ο φόβος που είχες είναι δικαιολογημένος. Τον καταλαβαίνω και προσπαθούσα να σε κάνω να τον αποβάλεις. Αλλά εκεί έξω υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων που καλείται να παλέψει καθημερινά με τον καρκίνο, και είναι πεπεισμένος από την αρχή ότι δε θα τα καταφέρει να τον νικήσει. Πριν δώσει τις μάχες, πριν αναμετρηθεί με τον εχθρό, παραδίδει τα όπλα. Και μου 'ρχεται να τρελαθώ.

    Δε μας πρέπει αυτή η στάση, ρε παιδιά. Είμαστε άνθρωποι. Γεννημένοι όχι μόνο για τα εύκολα, αλλά και για τα δύσκολα. Γεννημένοι για να κάνουμε ανατροπές. Γεννημένοι για να γινόμαστε νικητές, ακριβώς τη στιγμή που όλοι μας θεωρούν ηττημένους.

                                          Για όσους πολέμησαν και πολεμούν, πάντοτε νικητές...