Πόκεμον: Πάμε!

    Τα pokemon τα πρωτογνώρισα κάπου στο νήπιο. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν και το καλύτερό μου, και φυσικά δεν τα συγκρίνω με το Μαρσουπιλαμί, που κυριολεκτικά το είχα λατρέψει. Ωστόσο, ήταν ένας πρόχειρος τρόπος για να με ξεγελάσει η μάνα μου και να πάω στο νήπιαγωγείο.

    Εκτός απ' το παιδικό που προέβαλλε η τηλεόραση τότε, και συγκεκριμένα το κανάλι STAR αν θυμάμαι καλά, κυκλοφορούσαν διάφορα άλλα αντικείμενα που είχαν να κάνουν με τα pokemon. Τέτοια ήταν διάφορες κάρτες, μπάλες, μπλουζάκια, και άλλα. Μάλιστα, είχα ένα καπέλο που υποτίθεται πως όταν το κεφάλι του Πίκατσου. Σ' αυτό το πλαίσιο καταλαβαίνετε πως ήταν ένα διαδεδομένο παιχνίδι για τη γενιά μου.

    Πρόσφατα όμως, το παιχνίδι αυτό πήρε μια ακόμα διάσταση, η οποία δε σας κρύβω ότι με ανησυχεί λίγο. Κάποια κινητά έχουν μια εφαρμογή που υποστηρίζει το παιχνίδι που λέγεται Pokemon Go και σίγουρα το έχετε ακούσει. Οι χρήστες υποτίθεται ότι είναι εκπαιδευτές pokemon και τα αναζητούν όχι μέσα στο σπίτι τους, αλλά έξω απ' αυτό. Στα πιο πιθανά και απίθανα μέρη. Στις πλατείες, στις ταράτσες, στις ακτές, στις λαϊκές αγορές. Και μου προκαλούν εντύπωση οι φωτογραφίες που κυκλοφορούν, με παιδιά που κολλάνε τα μάτια τους στις οθόνες κινητών ψάχνοντας για... pokemon τις νυχτερινές ώρες. Αλλά και τις υπόλοιπες ώρες της μέρας.

    Θα 'θελα, λοιπόν, να πω την άποψή μου για το συγκεκριμένο παιχνίδι, γιατί πολλοί φίλοι μου είναι χρήστες του και νομίζω ότι κάποιοι απ' τους προβληματισμούς μου τους αφορούν. Κατ' αρχάς, θα επισημάνω μια διαφορά του συγκεκριμένου παιχνιδιού σε σχέση με τα υπόλοιπα της αγοράς. Ενώ τα άλλα τα παίζεις απ' τον υπολογιστή σου και καθηλώνεσαι σε μια καρέκλα για ώρες, το Pokemon Go σε βγάζει έξω απ' το σπίτι σου, σε κάνει να περπατάς στους δρόμους και σου δίνει οδηγίες για το πού βρίσκεται το Pokemon. Αυτό είναι επαναστατικό, θα έλεγε κάποιος, γιατί μπορούμε να το θεωρήσουμε ανώτερο από τα άλλα παιχνίδια, διότι σε κοινωνικοποιεί. Ρωτάω όμως: πόσο ασφαλή είναι τα προσωπικά μας δεδομένα σ' ένα τέτοιο πλαίσιο;; Όταν τα ''μεγάλια κεφάλια'' γνωρίζουν πώς σε λένε, σε ποιο χωριό μένεις και τη δεδομένη χρονική στιγμή σε ποια οδό βαδίζεις, φαντάζομαι ότι δεν είναι και ό,τι καλύτερο.

    Ακόμη μια διαφορά του σε σχέση με τα άλλα παιχνίδια, είναι ότι σ' αυτό ακούμε για όλο και περισσότερους νεκρούς. Πώς γίνεται;; Οι χρήστες στην απεγνωσμένη αναζήτησή τους για έναν ρημαδοπίκατσου, πατιούνται από αυτοκίνητα, πέφτουν καταλάθος από ταράτσες και λοιπά. Θα πει κάποιος ότι δεν κινδυνεύουν όλοι και ότι μπορεί οι συγκεκριμένοι να ήταν απλά απρόσεκτοι. Κάνουν λάθος, όμως, γιατί ξεχνούν την έννοια της λέξης ''εξάρτηση''. Και θα σας φέρω ένα παράδειγμα με το τσιγάρο. Το τσιγάρο έχει νικοτίνη και άλλες εξαρτησιογόνες-θανατηφόρες ουσίες. Δεν μπορεί, λοιπόν, όταν ένας καπνιστής πεθαίνει από καρκίνο του πνεύμονα, εσύ να λες ότι φταίει μόνο αυτός επειδή κάπνιζε, ενώ προσπερνάς την ίδια την ύπαρξη του τσιγάρου. Και σε κάθε περίπτωση, ένα παιχνίδι που έστω και λίγο θέτει σε κίνδυνο την ίδια μας τη ζωή, νομίζω ότι θα 'πρεπε να απαγορευτεί ρητά. Σε τέτοιες περιπτώσεις με το να ξεγελιόμαστε με το δικαίωμα του καθενός να συμμετέχει σε κάτι τέτοιο ή όχι, νομίζω ότι είναι απλά στάχτη στα μάτια των θυμάτων. Και ας απαντήσουν σ' αυτό οι εμπλεκόμενοι.

    Περισσότερο, ωστόσο απ' όλα, με λυπεί κάτι άλλο. Η ευκολία μας να βγούμε απ' το σπίτι για να κυνηγήσουμε pokemon, παρά για να πάμε να πιούμε ένα καφέ στο γειτόνά μας. Η ευκολία με την οποία κυνηγάμε pokemon στους δρόμους, η οποία ενισχύει την αδιαφορία μας σε ό,τι αφορά τα πολιτικά, τα κοινωνικά και τα λοιπά. Διότι δεν είναι τυχαίο ότι το 90% των χρηστών του συγκεκριμένου παιχνιδιού, έχει ελάχιστες γνώσεις για τα τεκταινόμενα της επικαιρότητας. Άραγε, με την ίδια ευκολία που κυνηγάμε pokemon, δίνουμε λίγο φαγητό σ' έναν άστεγο;; Με τον ίδιο ενθουσιασμό επιζητούμε να γνωρίσουμε ανθρώπους;; Δε νομίζω.

    Και εκτός των άλλων, το παιχνίδι αυτό έσκασε βόμβα στο μυαλό μας απ' τη μια μέρα στην άλλη. Διαδόθηκε τόσο γρήγορα, που θυμίζει φούσκα. Είναι φούσκα, αλλά και πάλι είναι ύποπτος ο τόσος λίγος χρόνος που χρειάστηκε για να γίνει γνωστό. Και κάτι που προωθείται τόσο επίμονα και γίνεται ''viral'' μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, μάλλον είναι ύποπτο. Πώς θα το χαρακτηρίζατε εσείς;; Ας μην είμαστε τόσο αθώοι μόνο και μόνο για να καλύπτουμε τις ενοχές μας.

    Και ποιος φταίει για το Pokemon Go;; Όλοι από λίγο. Κατ' αρχάς η κοινωνία μας, η οποία έχει καθιερώσει εδώ και δυο δεκαετίες το πρότυπο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών σαν κάτι πολύ καλό κι ευχάριστο, ενώ ατροφεί στην ενημέρωση για τους κινδύνους που ελλοχεύουν απ' αυτά. Και οι ιστορίες των παιδιών που εξαρτώνταν για χρόνια απ' αυτά, μας επιβεβαιώνουν ότι δεν είναι και λίγοι. Έπειτα η πολιτεία, η οποία δείχνει ότι τη συμφέρει η όλη κατάσταση που επικρατεί, διότι πολύ απλά σε αποπροσανατολίζει. Μετατρέπει τους ενεργούς πολίτες σε φερέφωνα και το κάνει πολύ πιο εύκολο γενικά. Εν συνεχεία, φταίνε τα ΜΜΕ, τα οποία το προωθούν άνευ όρων και δεν μας ενημερώνουν εκτενέστερα για τα θύματα που υπάρχουν παγκοσμίως, και για το κακό που προκαλούν αυτού του είδους οι εξαρτήσεις στην καθημερινότητα, αλλά και την υγεία μας. Και τέλος, φταίμε εμείς οι ίδιοι, που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να παρασυρθεί από το οποιοδήποτε σκουπίδι μας χτυπήσει την πόρτα, και είμαστε πάντοτε έτοιμοι να ακολουθήσουμε τη μόδα και όσα αυτά μας επιβάλλει.

    Μακάρι να είναι μόνο μια λάθος εκτίμηση και το Pokemon Go να είναι μόνο ένα παιχνίδι για να περνάνε την ώρα τους οι χρήστες. Μακάρι όλα τα ατυχήματα να είναι τυχαία και μεμονωμένα περιστατικά που δεν απειλούν και τους υπόλοιπους χρήστες. Μακάρι να μην ελλοχεύει η εξάρτηση και να είναι στο χέρι του καθενός το πότε θα πάψει να παίζει ή όχι. Ούτε εσείς το πιστεύετε, ε;;;